De thuiszittersproblematiek duurt inmiddels al jarenlang voort. Onlangs was er weer een rondetafelgesprek in de Tweede Kamer over thuiszitters. Een hopeloos verhaal, want ondanks jarenlang overleggen zitten er nog steeds duizenden kinderen thuis.
Hoewel de onderwijskundige problematiek van jongeren in het onderwijssysteem divers van aard kan zijn, komt het in de kern vaak op hetzelfde neer. Een kind heeft bepaalde behoeften, en het systeem sluit hier niet op aan. Vervolgens ontstaan er problemen van uiteenlopende aard, waardoor een kind bijvoorbeeld:
- niet meer tot leren komt;
- onderpresteert;
- psychosomatische klachten ontwikkelt;
- gedragsproblemen laat zien op school en thuis;
- depressieve klachten krijgt;
- zelfmoordgedachten krijgt.
Mijn hoop op een oplossing vanuit de politiek of rechtspraak nam de afgelopen jaren steeds verder af. Daarom besloot ik een boek te schrijven, direct gericht aan ouders, leerkrachten, psychologen en alle andere mensen die met hoogbegaafde kinderen werken.
In mijn boek ‘Hoogbegaafde kinderen leren vanzelf’ bespreek ik de problemen, die hoogbegaafden ervaren in het onderwijs en de (juridische) mogelijkheden om maatwerk te realiseren. Wat mij betreft is namelijk de enige oplossing voor het thuiszittersprobleem om oog te hebben voor het kind en zijn behoeften, en ruimte te houden voor maatwerk. Daarbij is kennis van neurodivergenties zoals hoogbegaafdheid een essentieel onderdeel.
Laten we samen voor een echte oplossing zorgen, door kennis verder te verspreiden. Doe je mee?