We willen graag brave kinderen. Lief, gehoorzaam, behulpzaam, het zijn allemaal deugden. Denken we. Als we teveel plek innemen, ons uitspreken zijn we als kind al snel brutaal. We moeten gehoorzamen, rustig zijn, goed luisteren en doen wat er wordt gezegd. Sommige kinderen worden al snel recalcitrant als zij teveel worden beteugeld, maar velen zoeken de weg van de minste weerstand en passen zich toch aan.

Wat we hierdoor leren, is ook om onze innerlijke stem te negeren. Net zo lang tot we die helemaal niet meer horen. Als we goed ons best doen op school, pianoles, voetbaltraining of wat dan ook, dan worden we beloond en zijn we een lief kind. Dat we misschien liever buitenspelen, tekenen, of helemaal niets willen doen, daar is geen ruimte voor.

Toen ik een jaar of 6 was, verveelde ik mij elke dag zo erg, dat ik veel weerstand voelde om nog naar school te gaan. Ik was nieuwsgierig, en zat vol vragen, maar als ik iets vroeg, kreeg ik te horen dat wat ik wilde weten “nu niet belangrijk was” of dat ik ook anderen de kans moest geven om eens een antwoord te geven. De boodschap die ik kreeg, was dat ik teveel plek in nam, en dat ik mij moest aanpassen aan wat de leerkracht aan mij wilde leren. Nu ik er op terugkijk, realiseer ik mij hoe onnatuurlijk dit is. Mijn intrinsieke motivatie werd keihard afgekapt. Ik paste mij aan, net zo lang tot ik niet meer opviel, in de hoop dat zo niemand meer last van mij had. De laatste jaren van de basisschool bracht ik voornamelijk door op de gang in een hokje met een computer. Ik maakte een website met een andere klasgenoot, ontwierp een schoolkrant, leerde kleding maken op een naaimachine, ik was eigenlijk altijd al creatief, en bedacht daarom allerlei dingen om mijzelf teleren en bezig te blijven.

De boodschap die de wereld aan mij meegaf, was dat er voor jezelf zijn geen plek was. Teveel plek innemen zou anderen voor de borst stuiten. Maar wat ik later (veel later) leerde, was welke prijs was die ik betaalde voor het aanpassen aan de verwachtingen van mijn omgeving. Ik voelde mij gevangen in een wereld die mij niet kon verstaan. Wat ik mij realiseerde is, dat ik op deze manier nooit mijzelf zou kunnen zijn, en niet ontdekken kon wat ik werkelijk wilde en toe in staat was.

Door patronen te gaan herkennen, openden mijn ogen en zag ik dat eigenlijk onze hele maatschappij gericht is op volgzaamheid, en niet op authenticiteit. Dat heeft niet alleen een impact op jou als individu, maar ook op de hele maatschappij. Door volgzaamheid te kweken, ontstaan veel problemen. Mensen zitten vast in banen die ze eigenlijk niet willen, ze gaan studies doen die niet bij ze passen en accepteren dan ze worden gebruikt of misbruikt door anderen. Het lijkt er op dat doen wat er van je wordt gevraagd in onze maatschappij belangrijker is dan doen wat goed is. Terwijl als je doet wat goed is, je vaak ook veel meer goedheid in de wereld brengt. Ook als het goede in eerste instantie alleen goed lijkt te zijn voor jezelf. Op het moment dat je doet wat goed is, handel je in overeenstemming met jouw zielsmissie. Daarmee bedoel ik, datgene waarvoor je hier op aarde bent. En leven naar jouw zielsmissie heeft vervolgens een positief effect op jouw omgeving.

Door te doen wat goed is, zal je niet meer gehoorzaam zijn. Maar zodra je inziet dat je dit alleen maar deed omdat het je zo was aangeleerd, ga je snel genoeg ontdekken wanneer je weer in dit patroon vervalt. Er zullen mensen zijn die afstand van je nemen. Omdat jij vanuit je eigen waarden zult gaan handelen, in plaats van automatisch te gaan doen wat er van je wordt verwacht. Anderen worden door jouw gedrag namelijk geconfronteerd met hun eigen handelen. Hier speelt ook een andere conditionering: afwijkers worden gestraft. Mensen hebben de neiging om mensen die een andere opvatting hebben dan de groep uit te sluiten of af te wijzen. Maar geen zorgen, door te doen wat goed is, trek je ook nieuwe situaties en mensen aan die zich kunnen vinden in jouw hervonden authenticiteit. Je bent authentiek en handelt in overeenstemming met je eigen normen en waarden. Dit is beter voor jezelf, en ook voor de ander.